این پروژه تلاش می­کند مسأله تراس­ ها را به عنوان مرز ملتهب درون و بیرون به شکلی بارور برای حل مسأله نماهای جانبی و شهری استفاده کند. به این صورت که ساختمان تا ارتفاع ساختمان های مجاور از تایپولوژی آنها پیروی می­کند و بعد از آن با تغییر پلان تنش و بی ­نظمی از نوع شکل پنجره ها آغاز شده و در نهایت با کنسول­ ها و تراس می­ شکفد.

نوع طراحی ساختمان چه از لحاظ لایه لایه بودن در پلان و چه در قرارگیری نوع تراس­ هایش و همچنین نوع متریال­ ها سعی کرده تا مسأله نمای جانبی را حل کند. نوع پوشش نما از آجر است که براساس قرارگیری روی هرکدام از نوارهای حجمی آرایش متفاوتی ساخته و با خط­ هایی فاصله­ ها و بافت های مختلف ایجاد می کند که با اندک دقتی قابل تشخیص است.

علیرضا تغابنی راجع به کانسپت این کار می‌گوید: پروژه سدروس تلاش می کند با بزرگداشت و ارزش‌گذاری مجسمه‌سازانه تراس‌ها و التهابی که این مساله در قاطعیت مرز درون و بیرون ایجاد می‌کند، به شکلی بارور به حل مسأله نماهای جانبی و شهری بپردازد، به عبارت دیگر استراتژی لایه لایه بودن پلان و حجم از طرفی، تک متریال بودن کلیه نماهای اصلی و جانبی و همچنین فعال بودن تراس ها باعث ایجاد نماهای سوم فعال در پروژه شده است.